Terug naar het dagboek....

Do 15/7/2010 :

Terwijl we gisteren naar de winkel gingen voor onze inkopen van de picknick ontdekten we een Amerikaanse nieuwigheid, nog onbestaande in ons Belgenlandje: een drive-in voor bankverrichtingen. Met de wagen tot tegen de terminal rijden, kaartje in het apparaat en klaar om te bankieren vanuit je luie autostoel.
Vandaag zijn we opgestaan om 6u, we hadden ons ontbijt in het hotel: met spek, worstjes, gebakken eieren en gebakken aardappelblokjes. Rond 7u15 zitten we al in de auto voor een rit van 715 km richting Yellowstone. De rit loopt langs reusachtige prairies, veel koeien en grote - en grotere - ranches.
Ik heb mijn eerste rit (maar 200 km) gereden op de autostrade met de Dodge automaat. Tegen de middag is het Mc Donald’s tijd.
Tegen  15 u rijden we Yellowstone National Park binnen. Oei, oei, wat een drukte! Dit is het park waar we allemaal naar uitkeken…
We bezoeken eerst Mammoth Hot Springs. Ze staan eigenlijk voor morgen op ons programma maar ze liggen heel kort bij de ingang North van het park, die we nu net binnenreden. Yellowstone NP heeft bijna de grootte van Vlaanderen. We mogen dus gerust op een paar kilometers letten en de bezoekjes wat economisch plannen.  Mommoth Hot Springs zijn warmwaterpoelen met alle kleuren van de regenboog en slechts één geur, die van solfer (of rotte eieren). We wandelen langs de LowerTerrace Loop en nadien ook langs de Upper Terrace Loop.
Nadien rijden we nog zo’n 30 km door, naar het Norris Geyser Basin. Daar ligt de grootste geiser ter wereld: de Steamboat, de Euchenius en nog andere geisers.
Tegen 19u30 arriveren in Lake Yellowstone. We slapen in twee hutjes tegen mekaar. Het hotel en de daarbijhorende cabins liggen vlak aan het Lake Yellowstone. We hebben geen internet, geen  GSM-bedekking, geen TV…. Puur natuur dus!
Wat we wel hebben zijn een paar bizons, die zelfs tot op parking van het hotel komen grazen.
We hebben nu al alle beesten gezien die in de boekjes staan: eland, wapitiherten, eekhoorntjes, bizons… maar GEEN beren. We geven de moed niet op maar beginnen toch wel een beetje te vrezen. Morgen gaan we toch nog eens goed op tijd vertrekken om de kans op het zien van wilde beesten iets te  vergroten.

    wapiti       foto       foto2


    spring       foto3       foto5


    foto6       foto7