Vr 9/7/2010 :
We staan op om 6u50. We willen om 7u15 aan het
ontbijt zijn beneden in het hotel. Ons ontbijt is inbegrepen dus…
typisch Amerikaans (of Canadees): kartonnen bordjes en zelfs kartonnen
koffiebekers, bagels, zoete koeken, brood uit een plastiek zakje (dat
alleen getoast een beetje lekker is) en Belgian Waffles (maar die van
ons mama zijn toch wel super-veel lekker-der volgens Pieter).
Om 8u30 zijn we gepakt, gezakt, ingeladen, volgetankt aan het
rijden richting Jasper. Het wordt een rit van ongeveer 450 km langs de
mooiste Canadese landschappen: besneeuwde toppen, ruige rotsen, veel
dennen, turquoisblauwe meren (hebben zo’n kleur omdat ze bestaan uit
gletsjerwater), klaterende beekje en heuse rivieren en… watervallen à
volonté.
Onze witte Dodge Grand Caravan verbruikt zo’n 10 liter benzine per 100
km, dat valt best mee geladen met 5 “grote” mensen en onze bagage en
gezien het bergachtige parcours. Hij is in elk geval ruim en
comfortabel.
Onderweg stoppen we nog aan Rearguard Falls. Het uitkijkpunt is zo
gemaakt dat je als het ware boven de zeer brede waterval staat. Wat kan
water toch een enorme kracht ontwikkelen, wat heeft het water met die
kracht gedurende de jaren aan het reliëf gedaan… knap gewoon!
We picknicken langs de Highway. Zowat overal langs de snelweg staan
bordjes dat er kans is op overstekend wild: elanden, herten, maar ook
beren…
Ondertussen verlaten we British Columbia en rijden we Alberta binnen.
Dit betekent ook dat we vanuit de Pacific Timezone in de Mountain
Timezone komen en onze klok ineens een uurtje verder mogen zetten. We
zijn dus vandaag gewoon een uur kwijt maar komen ook een uur korter bij
de Belgische tijd. Het is best grappig. Wij moeten nu nog gaan slapen
(het is nu 21u25) en in België wordt er bijna weer opgestaan (onze pc
staat nog op Belgische tijd en geeft 5u25 aan. Voor ons is het nog
vrijdag en in België is het al zaterdag.
Aan de picknickplaats praten we met een ouder koppel, afkomstig uit
Canada – Ontario. Dat is de andere kant van Canada. Ze zijn al op weg
van 14 juni en plannen tegen 5 augustus thuis te zijn. Ze waren nu op
weg naar Vancouver en moeten dan nog het hele eind terug. Hij is 80,
zij was jonger. Regelmatig slapen ze een nacht in hun Doghe Grand
Caravan. Er ligt vanachter een matras in. Zot zijn, doet geen zeer,
zeggen ze bij ons.
Rond 16u komen we aan in ons hotel. We hebben 2 kamers vlak naast
elkaar. Het lijkt een beetje op een motel uit de Amerikaanse films, we
hebben aan de kamers een aparte buitendeur. Er is een zwembad
(binnen) en een bubbelbad buiten.
Voor we gaan zwemmen, rijden we eerst nog verder de stad uit om twee
mooie meren te bekijken: Pyramid Lake en het Lac Patricia. In het
Pyramid Lake ligt zelfs een eilandje. We lopen er via een brugje
naartoe. Op de brug hebben we een prachtig zicht op de bergen voor het
meer. Op de reling van de brug staan de bergen in houtsnijwerk met
daarop een foto. Bij elke berg wordt de naam en zijn hoogte genoteerd.
Op de terugrit naar het hotel hebben we nog een hert gezien en een
glimp van een beer. We hopen toch wel om er één van iets korter bij te
zien.
Nadien doen we nog de boodschappen voor de picknick en het ontbijt van
morgen. We nemen ook pizza mee om op de hotelkamer op te eten.
Geloven of niet, maar na amper een week wil eigenlijk iedereen weer liefst van al gewone kost eten.
